W dzisiejszym świecie inżynierii i projektowania, elastyczność licencjonowania programów jest niezwykle istotna dla efektywności i optymalnego wykorzystania narzędzi. W przypadku Altair, wiodącego dostawcy oprogramowania inżynierskiego, innowacyjny system licencjonowania opiera się na jednostkach zwanych Altair Units (AU). W tym artykule przyjrzymy się bliżej temu opatentowanemu systemowi licencjonowania i wyjaśnimy potencjalnym klientom, jak wykorzystać go w praktyce.

Altair Units (AU) – elastyczność w dostępie do rozwiązań

Licencjonowanie Altair oparte na jednostkach Altair Units (AU) umożliwia klientom dostęp do wybranego pakietu rozwiązań.

Altair oferuje ponad 100 własnych rozwiązań oraz 80 rozwiązań partnerskich (APA), które obejmują różne dziedziny analizy inżynierskiej i są dostosowane do potrzeb różnych użytkowników końcowych. Pełne portfolio rozwiązań Altair dostępne jest na stronie www.altairone.com/marketplace.

Każde z rozwiązań ma przypisaną wartość wyrażoną w jednostkach Altair Units. Upraszczając, poza kilkoma wyjątkami można przyjąć, że:

  • Programy do przygotowywania obliczeń – tzw. pre-processor – wymagają 21AU
  • Rozwiązania odpowiedzialne za obliczenia – tzw. solvery – wymagają 30AU
  • Programy do analizy wyników – tzw. post-processor – wymagają 21AU

Pulę jednostek – Altair Units można wykorzystywać na dowolnym urządzeniu i lokalizacji. To klient decyduje, kto z nich korzysta i może dowolnie udostępniać jednostki wewnątrz organizacji.

Levelling – optymalne wykorzystanie jednostek

Jednym z kluczowych elementów systemu licencjonowania Altair jest tzw „levelling”. Przy każdym uruchomieniu programu z puli jednostek Altair Units przypisanej do organizacji pobierana jest ilość punktów odpowiadająca wartości najdroższego, aktualnie używanego rozwiązania. Innymi słowy, korzystając z różnych programów Altair na tej samej maszynie, zużywa się jedynie ilość jednostek potrzebną do uruchomienia najdroższego z nich. Jest to niezwykle korzystne dla klientów, ponieważ umożliwia optymalne wykorzystanie zasobów licencyjnych.

Przykład wykorzystania Altair Units i levellingu

Aby lepiej zrozumieć potencjał licencjonowania Altair, rozważmy przykład.

  • Załóżmy, że chcemy przeprowadzić analizę wytrzymałościową przy użyciu solvera OptiStruct w platformie HyperWorks.
  • Na początku importujemy geometrię z programu CAD, którą przygotowujemy w programie HyperMesh – tworzymy siatkę, definiujemy właściwości materiałowe, ustalamy warunki brzegowe i wybieramy rodzaj analizy.
  • Gdy model jest już przygotowany przystępujemy do uruchomienia analizy w solverze OptiStruct.
  • Po zakończeniu obliczeń możemy przejrzeć i przeanalizować otrzymane wyniki w jednym z dedykowanych narzędzi, tzw. post-processorze (np. HyperView lub HyperGraph).

Podsumowując, w naszym przykładzie wykorzystaliśmy tzw. pre-processor – HyperMesh, którego użycie wymaga posiadania 21 Altair Units, następnie przeprowadziliśmy obliczenia w solverze – OptiStruct, który w przypadku analizy wytrzymałościowej wymaga 30 Altair Units. Wyniki analizy przeglądamy w HyperView, którego wartość to 21 Altair Units.

Dzięki licencjonowaniu Altair i funkcji “levelling”, na tej samej maszynie możemy otworzyć wszystkie te programy, pobierając jedynie 30 AU, bez zużywania dodatkowych jednostek. Nie mamy tu ograniczeń co do liczby pre- i post-processorów, które można uruchomić na tej samej maszynie w tym samym czasie. W konkurencyjnych rozwiązaniach, gdzie występuje tzw. „stacking”, przy wykorzystaniu podobnej liczby rozwiązań, musielibyśmy posiadać nawet 72 jednostki (21 + 30 + 21). Poniżej porównanie stacking vs. levelling:

Symulacje łączone

Jak widać Levelling daje spore oszczędności. A to nie wszystko.

Oprócz nieograniczonej liczby używanych jednocześnie pre- i post-processorów oraz dzięki dużej różnorodności solverów obliczeniowych w Altair możemy przeprowadzać również symulacje łączone.

Symulacja łączona, znana również jako symulacja wielofizyczna, to technika stosowana w dziedzinie inżynierii i naukowych badań symulacyjnych. Polega na integracji wielu modeli i symulacji, które opisują różne aspekty obiektów lub zróżnicowane zjawiska występujące w danym systemie. Mogą to być na przykład analizy mechaniczne, elektromagnetyczne, dynamiki płynów i termiczne, akustyki. Każdy model jest odpowiedzialny za symulację swojego własnego aspektu systemu.

Poprzez połączenie tych modeli i symulacji w całość, można badać oddziaływania między różnymi aspektami systemu oraz analizować ich wzajemny wpływ na zachowanie systemu jako całości. Przykładowo, w symulacji łączonej można modelować oddziaływanie między strukturą mechaniczną a przepływem płynu, czy też wpływ temperatury na właściwości elektryczne. Integracja tych różnych aspektów pozwala na lepsze zrozumienie systemu i podejmowanie bardziej precyzyjnych decyzji projektowych, optymalizacyjnych lub diagnostycznych.

Przykłady symulacji wielofizycznych

  • FEM (Metoda Elementów Skończonych) + CFD (Numeryczna Mechanika Płynów) – Przykładowo: analiza strukturalna z przepływem ciepła w układzie chłodzenia.
  • DEM (Metoda Elementów Dyskretnych) + FEM (Metoda Elementów Skończonych) – Przykładowo: symulacja obciążeń mechanicznych wywołanych transportem lub przemieszczaniem się materiału ziarnistego bądź sypkiego.
  • DEM (Metoda Elementów Dyskretnych) + CFD (Numeryczna Mechanika Płynów) – Przykładowo: analiza pneumatycznego transportu materiałów sypkich w rurociągach.
  • MBD (Multibody Dynamics) + CFD – Przykładowo: analiza interakcji płynów z ruchomymi elementami w układzie mechanicznym.
  • MBD (Multibody Dynamics) + DEM (Metoda Elementów Dyskretnych) – Przykładowo: analiza pracy i obciążeń ruchomych elementów koparki w kontakcie z materiałem sypkim (żwir, piasek).

Przykład symulacji wielofizycznej w SimLab

W poniższym filmie można zapoznać się z możliwościami rozwiązania SimLab, na przykładzie pracy silnika elektrycznego. Wykorzystano tu analizę elektromagnetyczną, analizę termiczną a także analizę drgań I hałasu (NVH).

Licencjonowanie Altair oparte na jednostkach Altair Units (AU) zapewnia klientom elastyczność i różnorodność opcji licencyjnych. Dzięki funkcji levellingu, użytkownicy mogą maksymalnie wykorzystać swoje jednostki, minimalizując koszty i optymalizując wykorzystanie oprogramowania Altair. Bez względu na rodzaj analizy czy profil użytkownika, licencjonowanie Altair zapewnia natychmiastowy dostęp do oprogramowania w danym pakiecie, możliwość uruchamiania aplikacji lokalnie lub w chmurze, a także strukturę opartą na jednostkach Altair Units, co sprawia, że jest to niezawodne i skalowalne rozwiązanie dla różnych organizacji i branż.